Klaksonblues Festival |
club: Klaksonblues artist: Buckwood Mojo |
© Rootsville 2016 |
|
|
Die van de 'Klaksonblues' houden al sinds hun jubileumviering vast aan de groepen van eigen bodem en daar zijn we alleen maar blij om want het staat als een paal boven water dat het niveau hier ten lande de laatste jaren danig in de hoogte wordt gestuwd en dus de kwaliteit alleen maar toeneemt. Vandaag vier groepen en een one-man band op de affiche die een dergelijke diversiteit aan de dag komen te leggen dat dit 'bluesfest' niet anders dan een topper kan worden. Met twee bands die 2016 weten te vieren met een debuutalbum kan het niet anders of het wordt hier in 'De Corren' een bluesfest om van te genieten. Zo is er als afsluiter de groep 'Buckwood Mojo' die hun album zonder al te veel poespas hebben uitgebracht en twee jaar geleden nog Swing Wespelaar op gang mochten trappen. Opener voor dit festival is 'Tensfield' en ook hun debuutalbum is pas uitgebracht op het Fandango label. Ook met deze groep kon ik kennismaken op de finale van de 'Belgian Blues Challenge' en konden we dan toch als de revelatie beschouwen van deze finale. Daar tussen krijgen we nog twee bands die al meer dan hun sporen hebben verdiend en dat zijn de Pajotters 'Blues On Tuesday' en de formatie met Oalsterse roots, The Night Time Heroes. De MC voor de avond is opper Klakson 'Peter'. Dus rond 07.00 PM mogen de vier bluesbro's van Tensfield hier de aftrap geven. Deze band heeft Met hun 'Up To Tensfield' laten ze de aanwezigen al dadelijk horen dat kwaliteit aanwezig is wat bevestigt wordt met nummers als 'Tell Me' en 'Freeze The Clock', de titeltrack van hun debuutalbum. Openen doen ze vanavond met 'Hoodoo Herbs' en met nummers als 'Woodshack' en het instrumentaaltje 'Up To Tensfield' bewijzen ze dat er meer dan genoeg kwaliteit aanwezig is in deze 'Tensfield', dus kan en mag
Na deze opener van formaat heeft Peter nog een verrassing in petto. Tijdens de 'change-overs' kan iedereen in de inkomhal van dit cultuurhuis kennismaken met Frank. Deze one-man-band heeft als artiestennaam 'Snakebuster' en brengt hier Aanwezig zijn de bekende bluesfaces zoals Marc en Elly maar ook onze noordeburen Wout en Nicolien lijken het hier best naar hun zin te hebben. Een delegatie van de nieuwe revelatie 'Sugar Queen and The Straight Blues Band' met vocaliste Michele Denise is ook aanwezig of is het reeds om het contract voor 2017 te komen tekenen? In Steenokkerzeel zijn ze goed en wel vertrokken en maken zo we ons op voor 'Blues On Tuesday'. Deze formatie oefenen vanuit de groene gordel steevast op dinsdag en zo is dan ook hun naam ontstaan. 'BOT' gaan al wat jaartjes mee. We hebben het hier dus over Jean Desplentere (vocals Een bonte gezelschap die toch als het ware een beetje een thuismatch spelen en mijn inziens veel, maar dan ook veel te weinig aan bod komen. De fun en vriendschap straalt zo van deze 6-mans formatie af en het lijkt dan meer op een gezellig samenzijn dan een concert al moet ik er onmiddellijk bijzeggen dat de lat hier gewoon kwalitatief nog maar eens een trapje hoger komt te liggen ook al leggen ze hier eerder een ongedwongen manier van spelen aan de dag. Met 'Good Old Rock 'n Roll' vliegen deze heren er onmiddellijk in en al dadelijk komen de eerste dansers hun kansje wagen op nummers
The Night Time Heroes is een band die zonder meer weten hoe een feestje te bouwen. Ook met deze band moeten we al enkele jaartjes terug gaan in onze bluesgeschiedenis, en dan reizen we al terug tot in de tijd tot 1991. Deze zomer zag ik ze nog aan het werk op 'Oetslovenblues' van ons Katrientje en toen werd er danig geswingt in de tent. Karel Meganck staat Wat volgt is een grasduining in het ruime oeuvre van de blues zoals 'Everyday I Have The Blues'. Met nummers als 'Caldonia' en zeker met 'Rock This House' kan je alle zorgen aan de kant zetten en je laten meeslepen door deze 'Nachtelijke helden' voor een ruime portie sentiment en uitstekende bluescovers. Van gitaar overschakelen naar bluesharp vormt voor shouter Karel geen enkel obstakel en dus krijgen we uitstekende versies te horen van 'I'm a Kingbee' en Little Walter zijn onverslijtbare 'My Babe' isn't it my babe? Wat zeker ook niet opvalt is dat Hero-caster nog maar recent zijn hand bezeerde maar dat vormt geen probleem. Groove-man Jacky zijn dochtertje was ook aandachtig and this little girl felt like dancing voor het aflsuitende 'Steamy Windows' al beginnen buiten de ramen van de auto's te beslaan door lichte vorst, but first the Snakebuster.
Je kan er van op aan, als je denkt dat we het hebben gehad zitten we fout want ook Buckwood Mojo zal er hier nog een deftig einde aan gaan breien ondanks dat het ondertussen toch al zondag is geworden. Met shouter Hans 'Wainke' Deboeck aka 'Bad Luke' weet je nooit Uiteraard krijgen we heel wat werk uit hun swingend debuutalbum en het sterkste aan deze 'Buckwood Mojo' is dat ze eerder allergisch zijn aan covers en ze hun eigen originals zonder blozen en met succes weten te vertolken.
Sterke keuze van de organisatie van Klaksonblues waarmee nogmaals wordt bewezen dat eigen bands het meer dan uitstekend weten te doen en de lat steeds maar hoger en hoger komt te liggen. CU in 2017 and for those who were not here...motherf*ckers you have missed a lot!.
|
|
| album reports Buckwood Mojo & Tensfield | |
Buckwood Mojo 'Live' |
Tensfield 'Freeze The Clock' |
more pics on  |
|
Klaksonblues staat sinds hun 10 jarig lustrum in 2014 meer dan ooit op de blueskaart. Vorig jaar werd er uitgeweken naar Melsbroek maar de editie van 2016 gaat terug door in 'De Corren' in Steenokkerzeel. 
zijn roots in het Leuvense al komen ze zowat van alle windstreken over naar hun repetitie kot. Tensfield bestaat uit Raffe Claes op gitaar, Koen Geudens aan de keyboards en een ritme sectie bestaande uit bassist Geert Zonderman en drummer Jurgen Moelans. Hun blues is verfrissend en een paar maand geleden waren ze nog aan hun album 'Freeze The Clock' aan het werken maar nu is dit album al in mijn speler verzeild geraakt. 
een ouderwetse shuffle van Bobby 'Blue' Bland met 'Futher On Up The Road' ook. Zeker Matt Schofield zijn 'Don't Know What I'd Do' krijgt hier een uitstekende vertolking door deze klasbakken. Doordringende grooves van Koen op zijn keyboards, samenhangend met ragfijne gitaarrifs en de sterke vocals van Raffe Claes worden gedragen door een uitstekende ritmesectie en laten hier iedereen kennismaken met een band waar we zeker en vast nog meer van gaan horen. Sterk begin van deze 'Klakson Blues' en uiteraard moet Peter toegeven op de blijvende roep om een bisser en zo voeren ze met The Sky Is Cryin'' van Elmore James hier een heus SRV'ke op. Job Well Done!!!
op zijn eigenste manier zijn versie van nummers als 'Proud Mary' en Carl Perkins zijn 'Blue Suede Shoes'. Deze 'Snakebuster is enkel gewapend met een bassdrum, een cigarbox als slidegitaar, een neckrack met bluesharp en een Lo-Fi microfoon. Niet het wilde van sommige van zijn music-brothers maar een eerder rustige en meer aangename benadering van heerlijke covers en zelfs Bryan Ferry zijn 'Let's Stick Together' is een lust om naar te luisteren. 
& harmonica), Jos Delbecque (bass), Roy Massaad (drums), als ook Patte Demey (percussion), Paddy Bockstaele (guitars) en Rudi Rietjens (keyboards).
als 'Watch Your Back'. Wanneer Jean dan nog eens zijn 'smoelschuif' boven komt te halen gaat met 'One Fine Day' het tempo nog eens aardig naar omhoog. Uh, I Feel Good en ook deze 'Blues On Tuesday' waardoor James Brown hier wel op zijn plaats is, 'cause we all feel nice! Op 'One Good Reason' krijgen we een aardige conversatie tussen Roy aan de drums en Patte aan de conga's. Het plaatje bij deze 'BOT' klopt meer dan perfect en zelfs de samenzang met Jos is van een hoog allooi. 'Trick Bag' en 'Dead or Alive' luiden evenwel het einde in en dat vinden we hier allemaal spijtig dus Peter, we want more en dat krijgen we met 'Moods & Money' en aan deze grijze eminenties van Blues On Tuesday wil ik nog dit meegeven, Come Out And Play!!! en nu terug richting de 'Snakerbuster'.
in voor het vocale gedeelte samen met de grooves van zijn snedige bluesharp. Peter Bronder is de Telecaster-man van dienst en als ritme sectie maken Jacky Verstraeten en Luc Baetslé de dienst uit.Geen saaie bedoeling met deze ‘Night Time Heroes’ maar swingende blues.
van tevoren waar je het aan hebt maar een certitude is zeker dat het fun wordt en na al die jaren weet ik waarover ik spreek. Is het nu ergens een serenade in de Dolomieten of in een Irish Pub in Faro, er staat altijd wel wat te gebeuren met hem. Zijn kompanen in deze band zijn, en we gaan nu eens hoffelijk zijn, Diane Bruyndoncx op keys & accordeon, Jan Carels als guitarslinger, Leo Dresselaers op de Mississippi saxofoon en de ritme sectie Louis De Cat aan de bass en Jan Schoevaerts achter de drums.
Nummers als 'She's Real' en hun lijflied 'Buckwood Mojo' betoveren deze CC De Corren met een 'good mojo' en dus wordt de dansvloer weerom bevolkt. Sterk is steeds Diane aan de black & white keys, this woman is our Marcia Ball. Met deze 'Buckwood Mojo' krijgen we al de vierde band hier op de 'bill' van Klakson Blues waarbij het woord 'verveling' naar de analen wordt verbannen. Nog eens extra gas geven en met 'The Lizard and The Snake' deinen ze richting einde hier. 'One Gig More' zit er niet in maar 'Great Big Kid' kan nog. Thx Guy's...and the Lady.
